บทลิเกป่าเรื่อง “ซินเดอเรลล่า”

บทลิเกป่านี้ได้มาจากสมุดจดของผู้เฒ่าจากอำเภอกะปง จังหวัดพังงา เป็นสมุดรวบรวมบทลิเกป่าและบทกลอนจากวรรณคดีเรื่องต่างๆหลายเรื่อง แต่อ่านบทลิเกป่านี้แล้วดูจะอินเทรนด์กว่าเรื่องอื่นในยุคนั้นจึงนำมาอวดกันหน่อยครับ
“นางซินเดอะลินลา เห็นนาฬิกาเกือบสองยาม ตกประหม่าลาเจ้างาน พี่ไม่เต็มใจให้น้องไป ตกใจยืนฉะงัง เสียงฆ้องระฆังดังเสียงใส วิ่งออกนอกห้องไป พอลงบันไดเกือกแก้วกระเด็น เสื้องามก็ขาดเปื้อน ครั้งกลับมาเรือนกลัวเพื่อนจะเห็น สาวใช้ให้จำเป็น พอตะวันเย็นได้เกือกแก้วมา ปลูกรักใส่กระถางถม มิให้แดดลมมาพัดพา พรวนดินแล้วรดน้ำ มิให้ชอกช้ำสักเวลา แรกปลูกเป็นรักซ้อน พอแตกใบอ่อนกลายเป็นรักลา รักใหม่เข้ามาวันละศอก รักเก่าถอยออกไปวันละวา รักกับพี่นี้ไม่ชื่น ไปรักคนอื่นเถิดหล่อนจ๋า รักมาไปเสียไกลตา เมื่อไรกลับมาเล่ารักเอย.”