คงจะเป็นบทความที่หาอ่านกันได้เกร่อในหน้าอินเตอร์เน็ตหากแต่ต้องการจะนำเสนอความจริงในบางเรื่องที่คนมักจะเข้าใจผิดกัน ลองอ่านดูนะครับว่าคุณเคยคิดแบบนี้ไหม หากคุณคิดว่าเรื่องนั้นเป็นเรื่องจริง คุณคิด “ผิด” ครับ
๑. เกย์ไม่จำเป็นจะต้องมีท่าทีวี้ดว้ายกระตู้วู้หรือดัดจริตเกินหญิงเสมอไป ไอ้ที่เห็นแมนเต็มร้อยอ่ะบางทีสมัครใจจะอยู่ในฐานะ “ภรรยา” เสียเป็นส่วนใหญ่
๒. เกย์ไม่จำเป็นจะต้องกระสันอยากจะแต่งหญิงเสมอไป บางทีเกย์อยากจะแต่งตัวให้เนี้ยบสมความเป็นชายเสียด้วยซ้ำ
๓. เกย์ไม่ใช่ “โรค” ที่จะรักษาหายได้ด้วยการให้คลุกคลีกับผู้ชายให้มากหรือจับให้ไปนอนกับผู้หญิงแล้วจะหาย สำนวนว่า “ได้หน้าแล้วลืมหลัง” ใช้ไม่ได้สำหรับเกย์ครับ
๔. เกย์ไม่ได้เกิดจากความ “อยากเป็น” แต่เพราะว่ามัน “เป็น” ตั้งแต่อุแว้แรกแล้ว
๕. เกย์ไม่ได้เกิดจากการคลุกคลีกับผู้หญิงมากเกินไป ไม่งั้นลูกนายทหารหลายๆคนหรือตำรวจหลายๆนายคงไม่ได้คนในเครื่องแบบเดียวกันเป็น “ผัว” หรือ “เมีย” หรอก
๖. เกย์ไม่ใช่ตัวตลกในสังคมหรือวิปริตทางเพศตามที่คนปกติตั้งให้ บางครั้งเขาน่ะดีกว่าไอ้พวกปกติทางเพศมากกว่าเสียด้วยซ้ำ
๗. เกย์ในเมืองไทยไม่ใช่จะเพิ่งมีในช่วงปี ๒๕๐๐ นี้หรอกนะครับ มีมาตั้งแต่ก่อนสมัยดินแดนสุวรรณภูมิปรากฏในประวัติศาสตร์เสียอีก
๘. เกย์ไม่ใช่สิ่งที่ทำให้ศีลธรรมเสื่อมทราม บางครั้งเขาเป็นผู้นำในการทำความดีหรือสร้างชื่อเสียงก็มาก
๙. ที่สำคัญคือ “เกย์” ไม่ได้ชอบอาหารประเภท “ถั่วดำ” หรอกนะครับ แต่คำว่า “ถั่วดำ” มีที่มาจากนายหน้าหาเด็กผู้ชายไปขายบริการให้เกย์สมัยช่วงรัชกาลที่ ๗ และมีความสัมพันธ์กับเด็กชายนั้นด้วยน่ะเขาชื่อว่า “นายถั่วดำ”
๑๐. เกย์สามารถมีเมียมีลูกได้ ลีลาอาจจะเด็ดกว่าชายแท้เสียอีก ไม่ใช่บ่มีไก๊อย่างที่ใครเข้าใจ สามีของคุณอาจจะแอบไปเป็นเมียของใครก็ได้
๑๑. เกย์ที่มีชื่อเสียงและเป็นบุคลสำคัญของโลกนั้นมีมากเกือบจะเป็นครึ่งหนึ่งของรายชื่อบุคคลสำคัญก็ว่าได้ เช่น ลีโอนาโด ดาวินชี , ไมเคิล แองเจลโล , อเล็กซานเดอร์มหาราช , จักรพรรดิปูยี , กรมหลวงรักษ์รณเรศ , อับราฮัม ลินคอร์น , และที่เห็นๆกันอยู่ในหน้าสังคมทุกวันนี้ก็มากจนยากที่คุณจะปฏิเสธได้
๑. เกย์ไม่จำเป็นจะต้องมีท่าทีวี้ดว้ายกระตู้วู้หรือดัดจริตเกินหญิงเสมอไป ไอ้ที่เห็นแมนเต็มร้อยอ่ะบางทีสมัครใจจะอยู่ในฐานะ “ภรรยา” เสียเป็นส่วนใหญ่
๒. เกย์ไม่จำเป็นจะต้องกระสันอยากจะแต่งหญิงเสมอไป บางทีเกย์อยากจะแต่งตัวให้เนี้ยบสมความเป็นชายเสียด้วยซ้ำ
๓. เกย์ไม่ใช่ “โรค” ที่จะรักษาหายได้ด้วยการให้คลุกคลีกับผู้ชายให้มากหรือจับให้ไปนอนกับผู้หญิงแล้วจะหาย สำนวนว่า “ได้หน้าแล้วลืมหลัง” ใช้ไม่ได้สำหรับเกย์ครับ
๔. เกย์ไม่ได้เกิดจากความ “อยากเป็น” แต่เพราะว่ามัน “เป็น” ตั้งแต่อุแว้แรกแล้ว
๕. เกย์ไม่ได้เกิดจากการคลุกคลีกับผู้หญิงมากเกินไป ไม่งั้นลูกนายทหารหลายๆคนหรือตำรวจหลายๆนายคงไม่ได้คนในเครื่องแบบเดียวกันเป็น “ผัว” หรือ “เมีย” หรอก
๖. เกย์ไม่ใช่ตัวตลกในสังคมหรือวิปริตทางเพศตามที่คนปกติตั้งให้ บางครั้งเขาน่ะดีกว่าไอ้พวกปกติทางเพศมากกว่าเสียด้วยซ้ำ
๗. เกย์ในเมืองไทยไม่ใช่จะเพิ่งมีในช่วงปี ๒๕๐๐ นี้หรอกนะครับ มีมาตั้งแต่ก่อนสมัยดินแดนสุวรรณภูมิปรากฏในประวัติศาสตร์เสียอีก
๘. เกย์ไม่ใช่สิ่งที่ทำให้ศีลธรรมเสื่อมทราม บางครั้งเขาเป็นผู้นำในการทำความดีหรือสร้างชื่อเสียงก็มาก
๙. ที่สำคัญคือ “เกย์” ไม่ได้ชอบอาหารประเภท “ถั่วดำ” หรอกนะครับ แต่คำว่า “ถั่วดำ” มีที่มาจากนายหน้าหาเด็กผู้ชายไปขายบริการให้เกย์สมัยช่วงรัชกาลที่ ๗ และมีความสัมพันธ์กับเด็กชายนั้นด้วยน่ะเขาชื่อว่า “นายถั่วดำ”
๑๐. เกย์สามารถมีเมียมีลูกได้ ลีลาอาจจะเด็ดกว่าชายแท้เสียอีก ไม่ใช่บ่มีไก๊อย่างที่ใครเข้าใจ สามีของคุณอาจจะแอบไปเป็นเมียของใครก็ได้
๑๑. เกย์ที่มีชื่อเสียงและเป็นบุคลสำคัญของโลกนั้นมีมากเกือบจะเป็นครึ่งหนึ่งของรายชื่อบุคคลสำคัญก็ว่าได้ เช่น ลีโอนาโด ดาวินชี , ไมเคิล แองเจลโล , อเล็กซานเดอร์มหาราช , จักรพรรดิปูยี , กรมหลวงรักษ์รณเรศ , อับราฮัม ลินคอร์น , และที่เห็นๆกันอยู่ในหน้าสังคมทุกวันนี้ก็มากจนยากที่คุณจะปฏิเสธได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น