“เสือสีหมีแรดช้าง สับมัน ก็ดี
เสียงโห่เสียงปืนพลัน หลบลี้
เหลือแหล่แต่แมลงวัน ตอมเมื่อ นอนนา
ยิ่งไล่ยิ่งจู้จี้ เจาะจิ้มเจียนบอ”
โคลงสี่สุภาพข้างต้นเป็นพระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ในจดหมายเหตุรายวันเสด็จประพาสรอบแหลมมลายู พ.ศ.๒๔๓๓ เหตุเพราะทรงรำคาญแมลงวัน ดังข้อความว่า
“วันที่ ๓ วันเสาร์เดือน ๖ ขึ้น ๑๕ ค่ำ เมื่อคืนนอนหลับยาก เพาระเมื่อยเต็มที พอรุ่งเช้า แมลงวันมาตอมจนเหลือทน เห็นว่าจะขืนสู้ไปไม่ไหว หนีลงไปนอนข้างล่างจะขอให้สงบดึงพอให้หลับ ไม่สงบได้ จนกินยานอนแล้ว ยังกระชากปอดตับเอาสะดุ้งร่ำไปเกือบเป็นบ้า ต้องกรี๊ดใหญ่จึงหลับได้ ตื่นเกือบ ๔ โมงเช้า นึกโคลงตั้งแต่แมลงวันตอมจนเกือบหลับลงบท.....”
ขณะพระราชนิพนธ์โคลงบทนี้พระองค์เสด็จประทับพักแรมที่อำเภอตะกั่วทุ่ง จังหวัดพังงา หากดูวันเดือนปีในจดหมายเหตุจะเห็นว่าอยู่ในช่วงเดือนพฤษภาคม ซึ่งเป็นระยะที่แมลงวันชุมที่สุดเพราะเป็นระยะที่มีมะม่วง ทุเรียนออกผลนั่นเอง
เสียงโห่เสียงปืนพลัน หลบลี้
เหลือแหล่แต่แมลงวัน ตอมเมื่อ นอนนา
ยิ่งไล่ยิ่งจู้จี้ เจาะจิ้มเจียนบอ”
โคลงสี่สุภาพข้างต้นเป็นพระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ในจดหมายเหตุรายวันเสด็จประพาสรอบแหลมมลายู พ.ศ.๒๔๓๓ เหตุเพราะทรงรำคาญแมลงวัน ดังข้อความว่า
“วันที่ ๓ วันเสาร์เดือน ๖ ขึ้น ๑๕ ค่ำ เมื่อคืนนอนหลับยาก เพาระเมื่อยเต็มที พอรุ่งเช้า แมลงวันมาตอมจนเหลือทน เห็นว่าจะขืนสู้ไปไม่ไหว หนีลงไปนอนข้างล่างจะขอให้สงบดึงพอให้หลับ ไม่สงบได้ จนกินยานอนแล้ว ยังกระชากปอดตับเอาสะดุ้งร่ำไปเกือบเป็นบ้า ต้องกรี๊ดใหญ่จึงหลับได้ ตื่นเกือบ ๔ โมงเช้า นึกโคลงตั้งแต่แมลงวันตอมจนเกือบหลับลงบท.....”
ขณะพระราชนิพนธ์โคลงบทนี้พระองค์เสด็จประทับพักแรมที่อำเภอตะกั่วทุ่ง จังหวัดพังงา หากดูวันเดือนปีในจดหมายเหตุจะเห็นว่าอยู่ในช่วงเดือนพฤษภาคม ซึ่งเป็นระยะที่แมลงวันชุมที่สุดเพราะเป็นระยะที่มีมะม่วง ทุเรียนออกผลนั่นเอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น