สุนทรภู่ขี้เมาจริงหรือ

จากบทความของอ.ล้อม เพ็งแก้วในคอลัมน์ “ค้นคำเค้นความ”ได้ให้ข้อสันนิษฐานเกี่ยวกับสุนทรภู่ในเรื่องของความขี้เมาไว้อย่างน่าสนใจ ซึ่งเรานั้นทราบกันโดยทั่วไปว่า สุนทรภู่นั้นขี้เมา เจ้าชู้ เรื่องของความเจ้าชู้นั้นมีหลักฐานปรากฏแน่ชัด แต่ในเรื่องความขี้เหล้านั้น อ.ล้อมกล่าวว่าน่าจะพิจารณาจากผลงานเป็นประเด็นแรกกล่าวคือ
๑.พระอภัยมณี ความยาว ๒๓,๕๘๘ คำกลอน
๒.สิงหไกรภพ ความยาว ๖,๕๔๐ คำกลอน
๓.ลักษณวงศ์ ความยาว ๔,๕๔๖ คำกลอน
๔.โคบุตร ความยาว ๒,๖๐๖ คำกลอน
๕.นิราศ ๘ เรื่อง ความยาว ๓,๑๗๔ คำกลอน
๖.เสภา ๒ เรื่อง ความยาว ๑,๗๙๘ คำกลอน
๗.โคลง ๑ เรื่อง ๔๖๓ บท
๘.กาพย์ ๑ เรื่อง ๑๑๙ บท
๙.บทเห่กล่อม ๔ เรื่อง ๗๗๘ บท
๑๐.งานประเภทอื่นๆที่สูญหายไปแล้วหรือยังไม่พบต้นฉบับ
รวมเป็นจำนวนบทประพันธ์ไม่น้อยกว่า ๖๐,๐๐๐ คำกลอน เมื่อคำนวณดูผลงานทั้งหมดของสุนทรภู่เริ่มสร้างผลงานตั้งแต่อายุ ๒๐จนถึงอายุ ๗๐ปีจึงถึงแก่กรรม เท่ากับเวลารวมในการเขียนบทประพันธ์คือ ๑๖ ปี ลองคิดเล่นๆว่า ๑๖ ปี สุนทรภู่มีผลงาน ๖๐,๐๐๐ คำกลอน เฉลี่ยปีละ ๓,๖๐๐ คำกลอน เดือนละ ๓๐๐ คำกลอน วันละ ๑๐ คำกลอน ก็เป็นอันว่าตลอดชีวิตสุนทรภู่ต้องเขียนกลอนวันละ ๑๐ คำกลอนทุกวัน (เว้นไม่ได้ด้วย) ก็น่าคิดนะครับว่า ขี้เมาคนไหนบ้างที่จะทำได้อย่างสุนทรภู่