คำสาปของจระเข้

ในนารายณ์สิบปางมีเรื่องเล่าว่า จระเข้เป็นสัตว์พาหนะของพระอิศวร จระเข้กำเริบไปกินคน พระอุมาจึงให้ฤๅษีเอาตัวไปผูกทรมานไว้ จระเข้อดก็อ้าปากคอยกินสัตว์ที่เข้ามาใกล้ พระฤๅษีสงสาร จึงว่ามึงเป็นสัตว์น้ำมากินมนุษย์กินสัตว์บกจึงต้องทรมานไว้ จระเข้เถียงว่า ทีมนุษย์ยังลงไปหาสัตว์น้ำกินได้ทำไมไม่เอาตัวมาผูกทรมานบ้าง ตัดสินไม่ยุติธรรม ถึงจะตายก็จะอ้าปากคอยฮุบอาหารเสมอ พระฤๅษีไปเล่าให้พระอุมาฟัง พระอุมาก็เอาขมิ้นมาบันดาลให้เป็นจักรสาปว่า เวลาเข้าไปอยู่ในปากจระเข้ให้พัดลิ้นจระเข้ให้ขาด อย่าให้รู้รสชาติอาหาร สาปแล้วก็โยนจักรลงไปในปากจระเข้ จระเข้ฮุบ จักรก็พัดลิ้นขาด จระเข้จึงไม่มีลิ้น กลัวขมิ้นและอ้าปากอยู่เสมอ ที่หัวแบนเป็นแท่นสี่เหลี่ยมเพราะเคยเป็นบัลลังก์ของพระอิศวร เวลาคาบคนได้ก็ต้องชูถวายพระอิศวร