บทกลอนเนื่องในโอกาส “๑๐๐ ปี เสนาฯ”

ณ ที่นี้ที่สร้างคนจนมีชื่อ
เขาร่ำลือเกริกก้องซ้องสรรเสริญ
ราษฎร์จรัสรัฐจะเรืองเมืองเจริญ
ศิษย์ดำเนินตามปรัชญามโนใน

ร่ามร้อยปีที่สรรค์สร้างทางการศึกษา
น้อมนำพาศิษย์มากมีสู่สมัย
ระบือชื่อเสนาขานกังวานไกล
พลิ้วไสวเขียวขาวเด่นเช่นสุรีย์

วิชาการชาญกีฬามารยาท
ภักดีชาติศาสน์กษัตริย์จรัสศรี
ดุจดวงแก้วแพรวประภัสสร์รัตน์มณี
น้อมดุษฎีอาศิระพระเสนา

ร่วมเฉลิมศตวรรษพิพัฒน์ผล
เสนาดลนามสถานการศึกษา
กระเดื่องยศปรากฏชื่อเขาลือชา
เกียรติสถาบันเทิดเลิศอมร

เรียงร้อยรักร้อยสายใยหทัยภักดิ์
แจ้งประจักษ์วัฒนาสโมสร
นาม “เสนา”สถิตนิตย์สถาพร
ขจายขจรชั่วจิรัฐิติกาลฯ

(จากเอกสารประชาสัมพันธ์ สาร ๑๐๐ ปี ตะกั่วป่า “เสนานุกูล” ซึ่งผมได้แต่งให้เมื่อปี ๒๕๔๒)