ค้นหารายละเอียดเพิ่มเติม...ที่นี่

Custom Search

วันอังคารที่ 2 ธันวาคม พ.ศ. 2551

บทเสภาเนื่องในโอกาสครบรอบ ๒๐ ปีภาควิชาดุริยางคศิลป์ไทย



ประสานศัพท์ขับสำเนียงเสียงเสนาะ
พริ้งไพเราะเพลินบรรเลงเพลงขานไข
ยี่สิบปีดุริยางคศิลป์ไทย
ยึดมั่นไว้ในแนวคิดปณิธาน
พระคุณครูผู้ประสิทธิ์ศิลปศาสตร์
ทุกโอวาทหลอมฤทัยใฝ่สืบสาน
สายสัมพันธ์ฉันท์มวลมิตรศิษย์อาจารย์
แม้นผันผ่านนานเพียงใดไม่หย่อนคลาย
แต้มแต่งโลกใบนี้ด้วยคีตศิลป์
ระบือระบิลเกียรติเกริกนำล้ำแสงฉาย
ศิษย์มากมีที่สร้างชื่อลือขจาย
ด้วยใจหมายเสกสรรสร้างแต่ทางดี
ทั้งเผยแพร่ดนตรีไทยในประเทศ
ทั่วทุกเขตแว่นแคว้นแดนกรุงศรี
เสนาะศัพท์สดับในหทัยทวี
ล้านวจีคำสรรเสริญเกินรำพัน
เสียงแซ่ซ้องกังวานไกลไปต่างชาติ
เพื่อประกาศเกียรติสยามนามสวรรค์
ญี่ปุ่นลาวศรีลังกาสารพัน
ปากีฯนั้นธรรพ์วาทิตร่วมแสดง
ปลูกฝังเยาวชนไทยให้ตระหนัก
ใจรู้รักษ์ดนตรีไทยไม่หน่ายแหนง
วัยเปลี่ยนผันวันเปลี่ยนไปไม่เปลี่ยนแปลง
คงแข็งแกร่งนิจนิรันดร์มิบรรลัย
ระนาดทับตะโพนกรับกระจับปี่
มโหรีจะเข้ซอคลอเสียงใส
โหม่งฉาบฉิ่งขลุ่ยขิมฆ้องกลองปี่ใน
เชิญเทพไทอำนวยพรสุนทรวจี
บรมเทพยกวีศรีนฤมิต
วอนดลจิตอวยพรชัยให้สุขศรี
พลานามัยลาภจรูญพูนทวี
ให้เปรมปรีดิ์มีสวัสดิ์พิพัฒน์เทอญฯ

( ได้รับเกียรติจาก ภาควิชาภาควิชาดุริยางคศิลป์ไทย แห่งคณะศิลปกรรมศาสตร์
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ให้แต่งบทเสภาประกอบการขับร้อง )

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น