นี่หรือคือความคิดของนักเรียนที่มีต่อครู (อนาจเหลือเกิน)

วันหนึ่งเรานั่งกินข้าวในโรงอาหาร เราได้ยินเสียงเรียกชื่อตัวเองมาจากข้างหลัง เราก็เงี่ยหูฟัง ผลปรากฏเป็นชื่อตัวเองจริงๆด้วย เด็กที่เราสอนกำลังนั่ง "ด่า" เราอยู่ เค้าคงไม่เห็นเรา เพราะเสาบังเราอยู่

เด็ก A: เชี่ย กรูเข้าสายแค่นี้ แมร่งต้องเรียกกรูไปถามว่ากรูไปไหนมา เสรือกเรื่องของกรูจริงๆ

เด็ก B: นั่นดิ แมร่ง ก็มาสอน เงินที่ได้แมร่งก็เงินพ่อแม่พวกเราน่ะแหละ

เด็ก A: กรูก็ว่างั้นแหละ แต่นั่นแหละ สอนแค่นี้ แมร่งไม่ได้ลงทุนเลย เดินเข้ามา สอนๆแล้วก็ไป แมร่ง ค่าไฟ ค่าตึก ค่าเทอม ก็พ่อกรูจ่ายทั้งนั้น

เด็ก B: ช่างแมร่งเหอะมรึง ถ้ามันเก่งจริง มันไปทำงานอย่างอื่นแล้ว ไม่มาเป็นอาจารย์กินเงินพวกเราไปวันๆหรอก


โห กินๆข้าวอยู่ อิ่มเลยค่ะ เราเลยลุกขึ้นไปยืนตรงโต๊ะเค้า ทั้งโต๊ะเงียบกริบ เราก็มองเค้าเฉยๆเลยค่ะ เสียใจมั้ยเ เสียใจนะ แต่ก็ได้แต่มองเฉยๆนั่นแหละ เด็กเค้าก็ตกใจ มองเราแล้วก็อึ้งๆ เราก็เลยบอกไปว่า

"หากคุณเป็นคนอื่น แล้วมาดูถูกครูอย่างนี้ เราคงต้องพังกันไปข้างนึง แต่นี่คุณเป็นลูกศิษย์ ครูเลยบอกให้ทราบเฉยๆว่า อย่าพูดถึงอาจารย์คนไหนของคุณอย่างนี้อีก"


จุกเลยค่ะ กับคำพูดของคนแค่สองคน แต่ทำเอาเราจุกไปเป็นวันๆเลยค่ะ เพราะเรารู้สึกว่าเราเต็มที่กับการสอนนะ เด็กมีปัญหาอะไรก็ช่วยเหลือเต็มที่เท่าที่เราจะมีแรงและกำลังทำได้ แต่โดนคนที่เราเรียกไปตักเตือนเพราะเข้าเรียนสายบ่อยๆด่าเอาแบบนี้


ปล. เราสอนมหาวิทยาลัยค่ะ เฮ้ออออ

ปล. ได้มาจากการอ่านกระทู้ในพันธุ์ทิพย์ดอทคอม อนาจจริงๆครับ