พูดถึง “เงาะ” ผลไม้รสเลิศซึ่งทุกคนรู้จักกันดี ถ้าจะให้อร่อยก็ต้อง “เงาะโรงเรียน” มีหลายคนถามข้าพเจ้าอยู่บ่อยๆว่า “แล้วมาจากโรงเรียนอะไร” วันนี้ไปได้ข้อมูลมาจาก “คู่มือการสอนภาษาไทยชั้นประถมศึกษาปีที่ ๔” (หลักสูตรมานี มานะ) เลยนำมาฝากท่านผู้สนใจทั้งหลาย เรื่องมีอยู่ว่า
เมื่อพุทธศักราช ๒๔๘๐ นายหวัง ขี เจิน (หรือนายตัน เค หว่อง) ได้มาทำกิจการเหมืองแร่ที่นาสารแต่ภายหลังต้องเลิกกิจการไป นายเหมืองกลับถิ่นเดิมคือ ปีนัง รัฐอะลอสตาร์ ประเทศมาเลเซีย ซึ่งเป็นแหล่งเดิมของเงาะพันธุ์โรงเรียน ต่อมาบริเวณดังกล่าวที่นายหวัง ขี เจินได้มาทำกิจการเหมืองแร่นั้นทางราชการได้ซื้อที่ดินสร้างเป็นโรงเรียนนาสาร
ปรากฏว่าสามปีต่อมาเงาะสามต้นข้างโรงเรียนเกิดดอกออกผลพร้อมกัน ทั้งยังมีสีสันและรสชาติอร่อยแตกต่างจากเงาะพันธุ์พื้นเมือง คงเป็นเพราะนายเหมืองได้นำเงาะจากปีนังมากินแล้วโยนเมล็ดทิ้ง บังเอิญเมล็ดนั้นงอกกลายเป็นต้นขึ้น กลายเป็นพันธุ์แม่ของเงาะโรงเรียนนาสาร น่าเสียดายว่าต้นเงาะดังกล่าวได้โค่นล้มไปแล้วเมื่อคราวเกิดเหตุการณ์วาตภัยที่แหลมตะลุมพุกเมื่อพุทธศักราช ๒๕๐๕
เมื่อพุทธศักราช ๒๔๘๐ นายหวัง ขี เจิน (หรือนายตัน เค หว่อง) ได้มาทำกิจการเหมืองแร่ที่นาสารแต่ภายหลังต้องเลิกกิจการไป นายเหมืองกลับถิ่นเดิมคือ ปีนัง รัฐอะลอสตาร์ ประเทศมาเลเซีย ซึ่งเป็นแหล่งเดิมของเงาะพันธุ์โรงเรียน ต่อมาบริเวณดังกล่าวที่นายหวัง ขี เจินได้มาทำกิจการเหมืองแร่นั้นทางราชการได้ซื้อที่ดินสร้างเป็นโรงเรียนนาสาร
ปรากฏว่าสามปีต่อมาเงาะสามต้นข้างโรงเรียนเกิดดอกออกผลพร้อมกัน ทั้งยังมีสีสันและรสชาติอร่อยแตกต่างจากเงาะพันธุ์พื้นเมือง คงเป็นเพราะนายเหมืองได้นำเงาะจากปีนังมากินแล้วโยนเมล็ดทิ้ง บังเอิญเมล็ดนั้นงอกกลายเป็นต้นขึ้น กลายเป็นพันธุ์แม่ของเงาะโรงเรียนนาสาร น่าเสียดายว่าต้นเงาะดังกล่าวได้โค่นล้มไปแล้วเมื่อคราวเกิดเหตุการณ์วาตภัยที่แหลมตะลุมพุกเมื่อพุทธศักราช ๒๕๐๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น